odc.60.: MILION TYSIĘCY PRZYCISKÓW

Tuż przed odjazdem pociągu do przedziału dla podróżnych z większym bagażem wpadło dwóch młodych jegomości. Zdyszani, rzucili plecaki na podłogę i przylgnęli zgodnie do okna, każdy z krótkofalówką w dłoni.

- Jakby nie te psy, to byśmy szybciej zdążyli, kurwa.

- Mówiłem ci, debilu, że czerwone jest, bylibyśmy szybciej.

- Ja pierdolę, stówa w plecy, no. Akurat cholerna policja. Co oni kurwa robią koło dworca?

- Czekają na takiego łosia jak ty, co leci na nich prosto na czerwonym. Co tam stoi?

Pociąg ruszył, chłopakami, szarpnęło, jeden upuścił krótkofalówkę.

- Uważaj, jeszcze tego brakowało.

- Nie widzę co to za wagony, kurwa, już ruszamy.

- Włącz się na pasmo.

- Nie zdążyłem złapać konduktora, to by mi powiedział. I szukaj teraz, kurwa.

Obie krótkofalówki zgodnie zaszumiały, ale nic nie dało się zrozumieć z trzasków. Jeden z chłopaków usiadł, zrezygnowany. Drugi otworzył puszkę piwa.

- Sam se szukaj, ja idę na fajkę.

- Do kibla idź, bo znowu mandat będzie. Specjalnie wziąłem wolne na dzisiaj, żebyśmy spisali, a tu stówa w plecy, no kurwa.

- E, same te co znam tu są, myślałem, że już  z nowego taboru mają.

- Dobra, zaczniemy spisywać od następnej stacji, a tu jak wieczorem wrócimy.

- Ta firma, ta wiesz, co te dodatki ci wysłałem, to oni teraz lepsze lokomotywy robią i mają od nich brać.

- A co się dziwisz, w tamtych było milion tysięcy przycisków. Ni chuja się nie mogłem połapać na symulatorze bez tych twoich dodatków.

- No. A tu przecież chodzi o prostotę, nie.

Zamilkli, kołysani miarowym stukotem pociągu, zapatrzeni w widoczne za oknem pola pełne czerwcowych maków.