odc.104.: CHYBA OPADNIE

Przed osiedlowym warzywniakiem, niczym kolorowi szeregowcy, przysłaniając skrzynki skrywające codzienne dostawy jabłek, kapusty i marchewek, stoją w rzędach okrąglutkie chryzantemy. Dookoła kwiatów krążą starsze panie, dwójkami i trójkami, co i rusz nagabując zmęczonego sprzedawcę o kondycję, świeżość i wytrzymałość rzeczonego towaru.

- Będzie pan? Jutro pan będzie?

- Będę – stoicki spokój właściciela stoiska był godny podziwu.

- Ale o ósmej? O ÓSMEJ TRZYDZIEŚCI?

- Będę.

- A po co tobie o ósmej trzydzieści?

- Wiesz, Mireczko, bo jadę posprzątać na grobach, zięć mnie wiezie, to bym wzięła.

- Proszę nie dotykać, chyba że pani kupuje.

- A nie wiem, wie pan.

- Jak pani nie wie, to ja też nie wiem.

- A pan by kupił? PAN KUPIŁ?

- Tak, proszę pani. Ja kupiłem. Proszę nie trącać, bo się zniszczy i nie sprzedam.

- Ze zniczami bym wzięła, taniej by wyszło. A znicze to dzisiaj po ile?

- Nie mam zniczy, proszę pani. Tylko chryzantemy.

- E, bez zniczy to ja nie wiem.

- No a ile to postoi, ciekawa jestem. Mireczko, jak myślisz, postoi?

- Chyba opadnie.

- No sam pan widzi, chyba opadnie.

- Uhm. Kiedyś opadnie. – Sprzedawca zaprezentował światu wyraźnie rysujący się na twarzy szczękościsk, jako metodę walki ze stresem oraz irytacją.

- A ja pojutrze chyba pojadę, to nie wiem. Może jutro kupię.

- A po ile jutro będą?

- Po 20, tak jak dzisiaj. Tam jest cena.

- Koło Tesco to mają po dziewięć. Ale takie mniejsze.

- Mniej rozwinięte?

- Nie, mniej w ogóle.

- Mniej, no to taniej, ale Mireczko, czy to postoi?

- Chyba opadnie.

- Jak jutro postawię na groby, to i tak ukradną.

- W domu postaw, może podlej, to do soboty jak znalazł.

- Chyba, że opadnie. Jak pan myśli, do soboty postoi?