odc.140.: NIC NIE PORADZISZ

-… tutaj albo obok, sama nie wiem. A ty?

- Coś ty, nic, kurwa. I nic nie poradzisz, bo zapiliśmy. Tylko kurwa szkoda, że nie pamiętamy…

- Ciii, bo jeszcze nas ktoś spotka…

Kobieta z rozczochraną fryzurą i rozmazanym makijażem obejrzała się, zamglonym spojrzeniem omiatając okoliczne krzaki i trawnik przed blokiem. Poprawiła legginsy opięte na tylnym, zgrabnie reprezentacyjnym odcinku kręgosłupa i pociągnęła swojego towarzysza za rękaw w kierunku krzaków za boiskiem do siatkówki koło sąsiedniego bloku.

- A może tam?

- Nie wiem, kurwa. – Facet był wyraźnie zmęczony, poirytowany i jakby zawstydzony zarazem. -  Tarzałaś się po krzakach, to masz.

- Sama się nie tarzałam! – Syknęła z naciskiem. – I możesz być pewny, że nie odejdę stąd bez tej torebki! Wszystko tam miałam, klucze, portfel, całe życie!

Facet zdjął ze spodni liścia i otarł rękaw kurtki z kurzu.

- Szkoda by było, kurwa – przyznał w zamyśleniu. - Ludzie powariowali w ten długi weekend. Grille, śluby, komunie, kurwa. Tylko na zakupy nie było jak.

- Bo pozamykane wszystko, no.

- Ale można się napić, nie.

- Można i tak to się kończy... A pamiętasz, o której to było?

- Nie. A po co ci to?

- Sama nie wiem – kobieta przystanęła bezradnie i usiadła na ławce przy placu zabaw. Potarła przekrwione oczy. – Nawet ciemne okulary tam mam, nie. I nic nie poradzisz.

- I szukaj, kurwa, wiatru w polu. Ale mnie kurwa suszy, ja pierdolę.

Usiadł koło niej i chwilę milczeli w bezruchu, podczas gdy słońce bezlitośnie eksplorowało niedzielny świąteczny poranek. Nagle zza okna w bloku nad nimi rozległy się głośne okrzyki, triumfalne i rozbawione.

- Znalazłam cię! – Zapiszczał damski wokal z satysfakcją. - Możesz się kurwa schować nawet pod stołem, a i tak cię znalazłam!

- Następnym razem skopię ci dupsko, zobaczysz! – Odpowiedział męski głos, śmiejąc się głośno. – Święto, nie święto, kurwa, dorwę, wypatroszę i zabiję! Nic na to nie poradzisz, jestem lepszy w te klocki!

- Akurat, trzeci raz przegrałeś, lepszy, kurwa!

- Odpalamy jeszcze raz i sama zobaczysz!

Stado gołębi spłoszone hałasem wzbiło się w powietrze, wraz z liśćmi porwanymi do wirującego tańca przez wiatr, po czym tumany pyłu opadły na zmęczoną parę, siedzącą w milczeniu na ławce.

- Idziemy chyba, co? Czy szukamy dalej?

- Nie mam nadziei, ale musimy znaleźć. Nie wrócę do domu bez rzeczy, bo Dawid od razu się domyśli, że balowałam.

- A nie możesz czegoś kurwa wymyślić? – Wstali z ławki i niemrawo przeglądali krzaki. – Że cię okradli, czy coś?

- On mnie zna i wie, że prędzej zgubię niż dam się okraść.

- To jest kurwa bez sensu!

- Taka już jestem i nic nie poradzisz… Może to tam dalej, koło parkingu?

Poszli, a gołębie wróciły na stanowiska bojowe między śmietnikiem a placem zabaw, by czekać na kolejne dostawy okruchów.